«نقد سینما» به ظرفیت‌های مغفول مانده ساخت آثار اربعینی پرداخت
تاریخ انتشار: ۱۱ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۰۴۴۵۹
به گزارش خبرنگار هنر خبرگزاری فارس، امیررضا مافی میزبان برنامه در ابتدا بیان کرد: در آستانه اربعین حسینی هستیم و خیل عاشقان در مسیر کربلای معلی در حال حرکت هستند. خوشا به سعادت کسانی که در این راهپیمایی بزرگ و در مسیر امام حسین (ع) گام برمی‌دارند و قدم می‌زنند. این راهپیمایی بزرگ مثالی ستودنی از تشیع امروز است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اولین بخش برنامه به میز نقد سینمای ایران اختصاص داشت که محمد صابری روزنامه‌نگار سینمایی میزبان وحید چاووش مستندساز با موضوع «مرور مستندهای اربعین» شد.
وحید چاووش در ابتدا بیان کرد: من برای اولین بار به عنوان مستندساز به راهپیمایی اربعین رفتم. آن زمان به هر کوچه و پس کوچه‌ای که نگاه می‌کردم، پرچم عزا می‌دیدم. این موارد حکم می‌کند کسی که دغدغه مستندسازی و قصه‌های مردمی را دوست دارد، به سراغش برود. ظرفیت عظیمی درباره این وجود دارد اما اینکه ما منطبق با این موضوع تا چه اندازه اثری خلق کردیم، موضوعی‌ست که باید بدان توجه کنیم.
وی ادامه داد: گروه‌های بسیار زیادی مشغول فیلمسازی از راهپیمایی اربعین هستند اما پرسش اصلی اینجاست که از دل آن‌ها چه تعداد فیلم خوب درمی‌آید و چه اتفاقی رخ می‌دهد که شاهد رخدادی نیستیم.
این مستندساز تصریح کرد: به عنوان مثال در فیلمسازی و مستندسازی دفاع مقدس، شناخت مرتضی آوینی از حقیقت جنگ و جهاد و اعتقادش به نظام و انقلاب بسیار مهم و همان یک نفر برای جریان‌سازی کافی بود. عنصر فرهنگی و مدیریت فرهنگی در این مسیر می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. اربعین حضرت سیدالشهدا(ع)، دو ماه از دوازده سال را به زندگی مردم اختصاص می‌دهد. آیا گروهی هست که درباره تولید مستند با این موضوع فکر کند؟ یکی از دلایلی که هیچ اتفاقی نمی‌افتاد، این است که هنوز همه ما درگیر هیجان هستیم.
وی خاطرنشان کرد: برای ۸ سال دفاع مقدس گروه‌های متعدد از زوایای مختلف فیلمسازی می‌کنند. ما کل واقعه کربلا را ذیل یک گروه تعریف کرده‌ایم که خودش وظایف بسیاری دارد و شاید از ساخت برنامه و اثر هنری جا بماند. در این زمینه به تلویزیون می‌توان خرده گرفت و به طبع آن در سینما هم این اتفاق رخ داده است.
محمد صابری نیز در ادامه توضیح داد: ما می‌توانیم ساختار اینگونه ببینیم که در مواجه با هر پدیده‌ای که ناظر به تجربه‌نگاری بناست به خلق محصولی برسیم، سه مرحله قابل تصور است. در مرحله اول برخورد هیجانی و مواجهه تجربه انگاری که همه برای کسب تجربه وارد میدان می‌شوند. در مرحله دوم این تجربه‌ها ثبت و بازخوانی و تبدیل به چارچوب و در مرحله سوم افراد مسلط بر چارچوب می‌شود.
وی یادآور شد: در همه فرآیند‌های هنری حتی تاریخ سینما این مراحل طی شده است. نمونه شاخص آن سینمای دفاع مقدس است که در مرحله اول برخورد هیجانی همزمان با واقعه اتفاق افتاد و فیلمسازان ما به سمت میدان گسیل شدند و تجربه‌هایی از جنس آماتوری ثبت شد اما بعد از آن آرام آرام تجربه‌ها آسیب‌شناسی و نظامند و تبدیل به چارچوب‌هایی شد که ما از آن به عنوان تنها ژانر بومی سینمای ایران یاد می‌کنیم و می‌شناسیم و بر اساس قواعد آثار سینمای دفاع مقدس را ارزیابی کنیم.
این روزنامه‌نگار سینمایی تصریح کرد: درباره جریان مستندسازی اربعین طبیعی بود که در سال‌های ابتدایی به واسطه هیجان زیاد، مستندسازان زیادی وسوسه و وارد میدان شوند و اتفاق مبارکی‌ست که آثاری خلق شد حتی آماتوری، اما توقف ما در مرحله اول یعنی برخورد هیجانی طولانی شده و تجربه کسانی که وارد مرحله شدند، ثبت و تبدیل به چارچوب نظام‌مند نشده است.
وی تاکید کرد: مواجه مدیریت سیاست‌گذارانه با پدیده اربعین هنوز در مرحله آزمون و خطاست. من به دغدغه ستادی دوستان احترام می‌گذارم اما نسبت به ساختارهای مدیریتی ناامید هستم. مدل اتفاقات فرهنگی هیچ زمان از بالا به پایین رخ نداده است و باید مستندسازان دست به کار شوند. از سوی دیگر اگر نگاه ما به اربعین، تبلیغاتی بماند، هیچ یادگاری در فرهنگ و هنر از این اتفاق باقی نمی‌ماند.
مافی نیز اظهار کرد: ما در حال حاضر فکر می‌کنیم فرهنگ اربعینی را ترویج می‌کنیم در حالی که آن را به یک مناسبت تقلیل داده‌ایم و نباید این اتفاق بیفتد. اصل مطلب در میان مدیران و سیاستگذاران فرهنگی مغفول مانده است و باید فرهنگ اربعینی را بازنمایی کنیم.
در میز نقد سینمای جهان، آرش خوشخو و محمدرضا مقدسیان به گفتگو درباره فیلم سینمایی «سکوت» اثر مارتین اسکورسیزی پرداختند.
مافی به عنوان میزبان برنامه در ابتدا گفت: همه آدم‌ها در این کره خاکی، مومن به چیزی هستند، حتی اگر مومن به ضد ایمان باشند. ایمان بخش ناگسستنی از زیست انسان است. اگر به سینما نگاه کنیم تعداد آثار ساخته شده با این موضوع، کم است. به تصویر کشیدن مقوله ایمان بسیار سخت است و چالش اساسی محسوب می‌شود که باید درباره آن بسیار فکر کرد.
سپس آرش خوشخو با اشاره به اینکه «سکوت»، فیلمی بسیار سخت است، بیان کرد: از سال ۱۹۹۰ قرار داد این فیلم بسته می‌شود اما فیلم ۲۶ سال طول می‌کشد تا این اثر خلق شود. مارتین اسکورسیزی خود یک کاتولیک و مساله ایمان برایش مهم بوده است. این فیلم که داستان مبلغان مذهبی در ژاپن قرن ۱۸ است، سوژه عجیبی دارد. «سکوت» به لحاظ کارگردانی بی‌نقص محسوب می‌شود یعنی اندازه نماها و اطلاعاتی که می‌دهد، کامل است. در چنین بستری فیلمنامه دقیق و کامل نوشته شده است و از بازیگران، بازی‌های ممکن گرفته شده است.
وی یادآور شد: من شخصا از تماشای فیلم خسته نشدم چراکه اطلاعات تاریخی را منتقل می‌کند اما این اثر، بهترین فیلم مارتین اسکورسیزی نیست. این فیلم حرف خود را به ما می‌رساند اما تاثیری که باید روی منِ تماشاگر بگذارد، نمی‌گذارد.
در ادامه، محمدرضا مقدسیان نیز اظهار کرد: اگر نگویم این اثر بدترین فیلم مارتین اسکورسیزی است، یکی از بدترین فیلم‌های ایشان است که تماشا کردن آن برایم سخت بود. مارتین اسکورسیزی که یکی از دلایل علاقه‌مندی من به سینماست و این فیلمساز را بسیار دوست دارم.
وی یادآور شد: اساسا تکنیک در سینما برای مارتین اسکورسیزی مهم است و ایشان در همه فیلم‌هایش شخصیت‌ها را به گونه‌ای طراحی می‌کند که اثر ماندگار شود. دست کم در «سکوت» انقدر به همه چیز سطحی و فردگرایانه پرداخته می‌شود، که مجال شک و تردید برای مخاطب نمی‌گذارد.
این منتقد همچنین مطرح کرد: او همچنین در مرحله فیلمنامه و شخصیتپردازی توان ورود به جهان شخصیت‌ها را ندارد و جای آن را با نریشن و واگویه‌هایی که مال فیلم نیست، پُر و آن را به مخاطب منتقل می‌کند. از سوی دیگر در فیلم «سکوت» نتوانستم مفهوم دین و سینما را استخراج کنم در حالی که قبلا ایشان گفته بود (نقل به مضمون می‌کنم) که دین و سینما برایش مهم است.
مقدسیان در پایان خاطرنشان کرد: ضعف‌های بسیاری در شخصیتپردازی ۲ کشیش وجود دارد و رفتارشان حاصل کُنش‌ها و واکنش‌های بیرونی‌ست و لایه‌های درونی شخصیت‌ها برای ما مساله نمی‌شود.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: نقد سینما اسکورسیزی مارتین اسکورسیزی سینمای ایران دفاع مقدس نقد سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۰۴۴۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رقابت چین و هند برای نفوذ به بخش انرژی سریلانکا
سینوپک در راستای رقابت چین با هند که به تقویت روابط انرژی و اتصالات زیرساخت با سریلانکا چشم دوخته است، مطالعات امکان‌سنجی برای ساخت یک یا ۲ پالایشگاه در سریلانکا را در ژوئن تکمیل می‌کند.
به گزارش ایسنا، «شرکت نفت و شیمیایی چین» (سینوپک) که بزرگترین پالایشگر نفت در جهان است، به برنامه‌هایش برای ساخت نخستین پالایشگاه خود در خارج از چین، سرعت بخشیده است.
چین و هند هر دو در حال رقابت برای تقویت حضور انرژی خود در سریلانکا برای تحویل سوخت به این کشور هستند که تنها یک پالایشگاه با ظرفیت پالایش روزانه حدود ۳۸ هزار بشکه نفت دارد و آن هم در دهه ۱۹۶۰ توسط ایران ساخته شده است.
منابع ارشد صنعت، هفته جاری به رویترز گفتند: سینوپک اکنون به تکمیل مطالعات امکان سنجی خود در مورد ساخت یک پالایشگاه به ظرفیت ۱۶۰ هزار بشکه در روز یا دو تاسیسات به ظرفیت ۱۰۰ هزار بشکه در روز در بندر هامبانتوتا که توسط چین اداره می‌شود، نزدیک است. به گفته این منابع، این پروژه در سریلانکا، اولویت اصلی سینوپک است.
کانچانا ویجسکرا، وزیر نیرو و انرژی سریلانکا، در اواخر سال ۲۰۲۳ اعلام کرد دولت سریلانکا، قراردادی را با سینوپک تائید کرده است تا این غول چینی وارد ساخت یک پالایشگاه جدید نفت و مرکز پردازش محصولات مرتبط در هامبانتوتا شود.
مقامات سینوپک طی ماه گذشته، درباره پالایشگاه جدید پیشنهادی بحث و اشاره کردند که این غول چینی، تصمیم گرفته است ظرفیت پالایشگاه را نسبت به پیشنهاد و سرمایه‌گذاری اولیه، دو برابر کند. وزیر انرژی سریلانکا گفت: این شرکت چینی قصد دارد قراردادهای این پروژه را امضا کرده و کار را تا ژوئن سال ۲۰۲۴ آغاز کند. سینوپک درباره مسائل مربوط به تامین آب و برق و اختصاص زمین برای پالایشگاه جدید، با مقامات مربوطه گفتگو کرده است.
پروژه پالایشگاه در سریلانکا از سوی بزرگترین پالایشگر جهان، اقدامی در جهت تضمین بازارهای بیشتر در خارج از چین است. یکی دیگر از اولویت‌های اصلی سینوپک، توسعه برنامه ریزی شده پالایشگاه ینبع با یک مجتمع پتروشیمی در عربستان سعودی است که در آنجا شرکای سرمایه گذاری مشترک سینوپک شامل آرامکو و سابک، در حال بررسی ایده اضافه کردن یک مجتمع پتروشیمی جدید هستند که با پالایشگاه موجود، ادغام می‌شود.
اگر پروژه سینوپک در سریلانکا به سرانجام برسد، اولین پالایشگاه با مالکیت کامل این غول انرژی چینی در خارج از چین خواهد بود.
سینوپک در سال گذشته، توافقنامه‌ای را با هیئت سرمایه گذاری سریلانکا، برای راه اندازی و اداره جایگاه‌های توزیع سوخت در سریلانکا امضا کرد. این غول چینی ۱۰۰ میلیون دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده است که شامل واردات، ذخیره سازی و فروش سوخت می‌شود.
سینوپک و چین با هند رقابت خواهند کرد که به تقویت روابط انرژی و پیوندهای زیرساختی خود با سریلانکا چشم دوخته است.
وزیر انرژی سریلانکا در فوریه سال ۲۰۲۴، با مدیران شرکت دولتی «ایندین اویل» درباره پیشنهاد دولت هند برای یک خط لوله محصولات نفتی که ناگاپاتینام در هند را به پایگاه ذخایر ترینکوماله در ساحل شرقی سریلانکا و کولومبو متصل می‌کند، مذاکره کردند.
این مقام سریلانکایی خاطرنشان کرد: مطالعات فنی، تحلیل‌های بازار تقاضا، تحلیل‌های مالی و مدل‌های تجاری برای تصمیم‌گیری درباره مکانیزم خط لوله محصول احتمالی، انجام خواهد شد.
یک مقام هندی آگاه به رویترز گفت: هند و سریلانکا پیشرفت قابل توجهی در مذاکرات داشته‌اند و به دنبال انعقاد هرچه سریع‌تر قرارداد یا توافق رسمی در خصوص خط لوله احتمالی هستند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، هند همچنین در ساخت نیروگاه‌های انرژی تجدیدپذیر از جمله «پروژه خورشیدی کوه زمینی سامپور» مشارکت دارد که یک پارک خورشیدی برنامه ریزی شده بوده و با جوینت ونچر بین شرکت NTPC هند و سریلانکا توسعه یافته است. این پروژه تا مرحله درخواست پیشنهاد پیش رفته است و پس از ارزیابی این درخواست، مذاکرات برای قرارداد خرید نیرو برای فاز اول ۵۰ مگاواتی از پارک خورشیدی ۱۲۰ مگاواتی آغاز خواهد شد.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد